سبوسک سر در حقیقت حجرات مرده سطح جلد سر میباشند این حجرات که بصورت متداوم تکثر نموده  به پختگی رسیده میریزند ولی قابل دید نمیباشند در یک تعداد حالات رشد حجرات جلد سر سریع بوده و سبب میشود تا این حجرات قبل از ینکه به پختگی برسند بشکل کتله یی ازحجرات از سطح جلد جدا گردیده وبشکل سبوسک سر قابل دید گرد این حالات شامل امراضی چون پسوریازس، سبوریک درماتیت و غیره  یااینکه خشکی زیاد جلد سر نزد کسانی که جلد خشک دارند سبب این حالت میگردد سبوسک سر بیماری بسیار معمول جلدی است که تقریبا تمام مردم را دریکی از مراحل  زندگی شان بدون در نظر گرفتن سن  یا قومیت مصاب میسازد. سبوسک  سر نه تنها بالای جلدی سر تاثیر می گذارد،
بلکه گوشها، ابرو، اطراف بینی، ریش، و بدرجات کمتر بخشی از قفسه سینه را نیز میتواند در برگیرد. سبوسک سر می تواند تمام نواحی مو دار و یا یک منطقه بسیار کوچک را با فولیکول های مو متاثر سازد. نام های دیگر سبوسک سر، درماتیت سبورئیک یا سبوره است.
سبوسک سر در تمام سنین از نوزادی تا سنین کهولت  دیده می شود. در مراحل ابتدایی، سبوسک سر معمولا به عنوان"کلاه گهواره".  شناخته شده است.  و در سال های نوجوانی از آن به نام "dandruff" یاد  شده است. برخی از مردم به سادگی بیشتر مستعد ابتلا به سبوسک سر نسبت به  دیگران میباشند. اما یکتعداد دیگر اشخاص مصاب سبوسک سر بصورت دوره یی گردیده و بدون تداوی بهبود میابند در حالیکه در یک تعداد واقعات بهبودی  سبوسک سر ضرورت به تداوی منظم میداشته باشد.
سبوسک سر بدونوع است
سبوسک سر خشک
این دسته سبوسک سر قابل دید به شکل لایه‌هایی از جلد سر می‌باشند. سفید، مسطح، و به آسانی جدا شونده هستند. بیشتر کسانی که به این نوع سبوسک سردچار می‌شوند موهای خشک دارند. در بیشتر موارد سبب خارش نگردیده اما در تعداد کمی از اشخاص مصاب  خارش آزار دهنده‌ای می‌شوند و خاراندن آن٬ روند افزایش و تکثیرشان را تندتر می‌کند. همچنین خارش آنها سبب ملتهب شدن جلد سر و تلاش بیشتر جلد برای نوسازی و درنتیجه افزایش سبوسک سرمی‌شود. این نوع سبوسک سر بیشتر در ر فصل خزان و زمستان و در هوای خشک و سرد دیده  میشود و شستن بیشتر سر سبب بیشتر شدن سبوسک میگردد.
سبوسک چرب
ذرات بزرگتر و کمی زرد رنگتر هستند. به صورت ذرات چربی به جلد سر چسبیده و جدا کردن آنها سخت تر و باعث زخم‌شدن می‌شود.سبب احساس خارش زیادی می‌شوند و اغلب همراه با  ریزش مو می‌باشند و با توجه به این نکته از خارش سر در سبوسک سرچرب باید اکیداً پرهیز شود.
 بسیاری از افراد هیچ علامه ای در جلدی سر ندارند ، اما به سادگی شکایت از ریختن سبوسک های سفید بر روی شانه های خود، به خصوص بر روی لباس تیره  مینمایند. موارد پیشرفته تر ممکن است با خارش شدید، سوزش ، سرخی والتهاب سر همراه باشد.
برخی افراد بیشتر مستعد ابتلا به سبوسک سر میباشند که بشکل متکرر و دوامدار سیر نموده  و دروه های تشدید و تخفیف مرض مرض شامل میباشد. اگر چه این حالت قابل در مان قطعی نمیباشد اما مراقبت و بهداشت منظم موها این حالت را تا حدود زیادی کنترول مینماید.
سبوسک شدید یک بیماری بسیار دشوار و خسته کننده است. درمان ترکیبی مداوم، استفاده  از شامپو های مناسب  ، شستشوی منظم  و استعمال کرم ها و لوشن ها ممکن است لازم باشد تا برای درمان موارد مقاوم بکار رود. به طور کلی، درمان سبوسک سر بسیار مطمین و موثر است.
علت سبوسک سر، ناشناخته است. علل احتمالی آن  عبارتند از: افزایش تولید چربی جلد، جلد چرب، افزایش ترشحات جلد و افزایش تعداد ایست های نرمال جلد میباشد.
مشخص نشده که باکتری ها علت سبوسک سر باشد. سبوسک سر یک انتان قارچی نیست وبالاخره سبوسک سر بیماری ساری نیست.
سبوسک سرنیز ممکن است از  باعث نظافت خراب کم شستن مو های سر ویا استعمال شامپو های نا مناسب نیز بمیان آید و یا شدیدتر گردد.. سیستم معافیتی بدن نیز ممکن است درایجاد سبوسک سررول داشته است. اگرچه سبوسک خفیف سر یک بیماری بسیار شایع در بسیاری از افراد با سیستم معافیتی  طبیعی میباشد  سبوسک سر شدید  در افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری پارکینسون و یا نقص سیستم معافیتی یای دفاعی عضویت  HIV / AIDS شایع تر است
محرک های معمول سبوسک سرسر (عواملی که ممکن است سبب  بدتر شدن سبوسک سر ) عبارتند از:
افزایش تولید چربی جلد سر
جلد های چرب
جلد بسیار خشک
تعرق
بهداشت ضعیف
آب و هوا (گرم و مرطوب، یا سرد و خشک)
شستن ندرت و یا شامپوی نامناسب
مخمر فنگسی یا  malasazia yests
ضعف سیستم معافیتی
بیماری های مزمن
استرس عاطفی یا روانی
سبوسک سر همراه با امراض دیگر
سبوسک سر میتواند گاهی با امراضی چون پسوریازس،  pityriasis rubra pilaris, Parkinson disease و HIV  همراه باشد.
تداوی
استعمال منظم شامپوی مناسب به حالت مو ها ، مراقبت منظم و مراعات نموده حفظ الصحه موها،تغذی مناسب و دوری از تشویش و تنش های روانی میتوانند در کنترول و بهبود سبوسک سر بسیار مفید باشند.
استعمال شامپوی های زینک پیریتون، کتوکونازول و سلنیوم سلفاید میتوانند در کنترول سبوسک سر نزد کسانی که جلد چرب دارند مفید باشد. استعمال روعن های موی نزد کسانی که جلد خشک دارند میتوانند در کنترول سبوسک همراه با استعمال شامپو های فوق موثر باشند. در حالات پیشرفته بعضی از دواهای موضعی که مربوط به گروپ دوایی سترویید میشوند شاید توسط متخصصین جلدی توصیه گردد همچنان دواهای ضد فنگس بشکل خوراکی و استعمال موضعی آن نیز شامل تداوی سبوسک سر میباشند

قلب اساساً یک پُمپ عضلانی تو خالی است که بدون توقف، خون را به سراسر بدن پُمپ می ‌کند. اگر چه قلب چندان بزرگ تر از مُشت دست نیست، ولی در طول مدت عمر در حدود 300 میلیون لیتر خون را پمپ می ‌کند.
رگ‌های خونی بزرگی که به قلب متصل‌اند، خون را به ریه‌ها و بدن می‌ برند و باز می ‌گردانند. رگ‌ های خونی کوچک تری که روی سطح قلب قرار دارند، غذا و اکسیژن را به آن رسانده و محصولات دفعی، از قبیل دی اکسید کربن را از آن خارج می ‌کنند.
در داخل قلب، چهار بخش یا محفظه ی جداگانه وجود دارد. سمت راست قلب که از دهلیز راست و بطن راست تشکیل می ‌شود، خون کم اکسیژن را دریافت می ‌کند. در سمت چپ قلب، دهلیز چپ و بطن چپ خون تازه و پُر اکسیژن را دریافت می ‌کند.
قلب بین دو ریه، بر روی دیافراگم (ورقه ی عضلانی گنبدی شکلی که سینه و شکم را از هم جدا می ‌کند) قرار دارد.
حدود دو سوم قلب در سمت چپ بدن قرار دارد. ماهیچه ی قدرتمند قلب به طور مداوم منقبض می ‌شود و خون را از قلب به دیگر قسمت‌های بدن می ‌راند. این نوع خاص ماهیچه هیچ ‌گاه خسته نمی ‌شود و فقط در قلب وجود دارد.
تپش قلب و سرعت آن:
قلب در تمام مدت عمر با سرعت بیش از یک بار در ثانیه می ‌تپد. خون از رگ‌ های خونی که «سیاهرگ» نامیده می ‌شوند به درون قلب می ‌ریزد. ماهیچه ی‌ قلبی خون را به سختی فشرده و خون تحت فشار به درون رگ ‌های دیگری که به «سرخرگ» موسومند رانده می ‌شود. همان گونه که ذکر گردید قلب از نوع خاصی ماهیچه ساخته شده است که هیچگاه خسته نمی ‌شود.این ماهیچه 80-60 بار در دقیقه فشرده و رها می ‌شود. وقتی که ورزش می‌ کنیم، این تعداد می‌ تواند تا 100 بار در دقیقه افزایش یابد.
رگ‌های خونی:
خون وقتی که از قلب خارج می ‌شود، به همه جا نمی‌ ریزد. بلکه به آرامی وارد لوله‌هایی به نام رگ ‌های خونی می ‌شود. نخست خون به داخل لوله‌هایی به نام سرخرگ‌ ها جریان می ‌یابد. سرخرگ‌ هایی که قلب را ترک می ‌کنند، لوله‌های ضخیمی هستند. بزرگ ترین آن ها "آئورت" نام دارد که قطر آن 5/2 سانتی‌متر است. سرخر‌گ‌ ها بلافاصله به لوله‌های کوچک تر زیادی تقسیم و شاخه شاخه می ‌شوند.
این رگ ‌های خونی، خون را به همه ی قسمت‌های بدن حمل می‌ کنند. هر چه از قلب دورتر می‌ شوند، رگ‌ های خونی بیشتری و با اندازه‌های کوچک تری وجود دارد.
باریک ترین رگ‌ های خونی، «مویر‌گ‌» نام دارند که برای دیدن آن ها نیاز به میکروسکوپ است. مویرگ‌ها به یکدیگر ملحق می ‌شوند و رگ‌ های بزرگ تری را بوجود می‌ آورند. این رگ‌ ها، خون را به سمت قلب بر می ‌گردانند. این رگ ‌ها سیاهرگ نامیده می ‌شوند که هر چه به سمت قلب نزدیک ‌تر می ‌شوند، تعدادشان کمتر و اندازه‌شان بزرگ تر می ‌شود. بزرگ ترین سیاهرگ‌ ها، خون را به داخل قلب تخلیه می‌ کنند.
در واقع رگ ‌ها، خون بدن را در یک چرخه حمل می‌ کنند. سرخر‌گ ‌ها خون را از قلب دور می ‌کنند، مویرگ‌ ها به قسمت‌های مختلف بدن خون رسانی می‌ کنند، سیاهرگ ‌ها خون را به قلب برمی‌ گردانند. قلب و رگ‌ های خونی را سیستم گردش خون می‌ نامند که موجب گردش خون در تمام بدن می ‌شوند. در واقع قلب بهترین پمپی است که در این امر دخالت دارد